Omdat de vluchten op vrijdag behoorlijk vol zaten besloten we gisteren om deze donderdagavond al een poging tot naar huis vliegen te doen. Onze accommodatie hadden we we tot vrijdag geboekt dus daar konden we nog de hele dag gebuik van maken. Voor de vlucht naar Nederland moest Novi officeel op Covid getest worden. Daarvoor maakten we een afspraak in Albufeira, dat was allemaal zo gepiept en binnen een half uur had ze al een negatieve uitslag terug.
De rest van de ochtend brachten we aan het strand door. Niet in het drukke deel van Albufeira maar een stukje verder rijden tussen de privé stranden van luxe resorts. We vonden de zee maar mild hier, de afgelopen weken zaten we voornamelijk aan stranden met veel wind en enorme golven. Hier bleef onze parasol met gemak overeind en zat er niemand achter een windscherm.
Voor de lunch reden we naar Algarve shopping mall en deden we weer het trucje met team McDonald’s versus team Burger King. We kregen van onze accommodatie de helft van de prijs terug omdat we eerder vertrekken, ondanks dat we gewoon al gereserveerd en betaald hadden. Dus dat konden we mooi uitgeven aan friet. En 2 vegaburgers, want ook niet vegetarische Daan ging voor de whopper vegetal met een burger van de Nederlandse vegetarische slager.
Daan tankte de auto af en haalde broodjes voor het avondeten en daarna douchten we allemaal nog fris in ons huisje. Het meeste inpakwerk was al gebeurd, dat is namelijk bijna geen werk. We hadden een stapeltje met spullen die we achterlieten: parasol, bal, zwemband, stiften, koffiezetding. Na de verplichte 5 op een rij foto stapten we om 5 uur in de auto, Novi draaide nog even al onze favoriete vakantienummers en daarna leverden we zonder problemen de wagen in. We hebben de afgelopen 6 weken bijna 4000 kilometer gereden!
Met een busje werden we op Faro airport afgezet, de korte broeken verwisseld voor lange en daar begon het wachten in de lange rij. Altijd even wennen dat iedereen om je heen opeens weer Nederlands praat en verstaat.
De grondstewardess deed ontzettend haar best om stoelen voor ons te vinden op de volgeboekte vlucht. Gelukkig bleek er wel nog plek te zijn voor ons, allemaal op een andere rij maar dat maakte ons niets uit. Wij waren allang blij dat we meemogen.
Na de controles aten we snel onze broodjes en konden toen al boarden. Daan zat op rij 16, Novi op 19, en Tula, Pepa en ik achter elkaar op 20, 21 en 22. Drie op een rij maar dan verticaal zeg maar. Het was wel handig dat ik achter Pepa zat want die vroeg van alles, maar de meeste tijd werd toch op hun eigen schermpjes met Netflix downloads doorgebracht.
Net na middernacht landden we op Schiphol. Tegen enen zaten we in een taxibusje, aangezien er op dit tijdstip geen treinen meer tot aan Dordrecht rijden.
Net na middernacht landden we op Schiphol. Tegen enen zaten we in een taxibusje, aangezien er op dit tijdstip geen treinen meer tot aan Dordrecht rijden. Bij thuiskomst stormden Tula en Pepa op de ratten af, die hadden ze erg gemist. Om stipt 2 uur ploften we allemaal in ons eigen bed, door onze huisoppas fijn fris opgemaakt.
hermusfamily 